Milton Friedman

"Many people want the government to protect the consumer. A much more urgent problem is to protect the consumer from the government".

Milton Friedman (July 31, 1912 – November 16, 2006) was an American economist who received the 1976 Nobel Memorial Prize in Economic Sciences for his research on consumption analysis, monetary history and theory, and the complexity of stabilization policy. With George Stigler and others, Friedman was among the intellectual leaders of the second generation of Chicago price theory, a methodological movement at the University of Chicago's Department of Economics, Law School, and Graduate School of Business from the 1940s onward. Friedman's challenges to what he later called "naive Keynesian" theory began with his 1950s reinterpretation of the consumption function. In the 1960s, he became the main advocate opposing Keynesian government policies, and described his approach (along with mainstream economics) as using "Keynesian language and apparatus" yet rejecting its "initial" conclusions. His political philosophy extolled the virtues of a free market economic system with minimal intervention. He once stated that his role in eliminating U.S. conscription was his proudest accomplishment. In his 1962 book Capitalism and Freedom, Friedman advocated policies such as a volunteer military, freely floating exchange rates, abolition of medical licenses, a negative income tax, and school vouchers.Milton Friedman's works include many monographs, books, scholarly articles, papers, magazine columns, television programs, and lectures, and cover a broad range of economic topics and public policy issues.

//

"Πολλοί ζητούν η κυβέρνηση να προστατέψει τον καταναλωτή. Ένα πολύ πιο επείγον πρόβλημα είναι να προστατευθεί ο καταναλωτής από την κυβέρνηση".

Ο Μίλτον Φρίντμαν (αγγλ. Milton Friedman, 31 Ιουλίου 1912 - 16 Νοεμβρίου 2006), ήταν επιφανής Αμερικανός οικονομολόγος, στατιστικολόγος και συγγραφέας που δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο για περισσότερο από τρεις δεκαετίες. Τιμήθηκε το 1976 με το Βραβείο Νόμπελ για τις Οικονομικές Επιστήμες και είναι γνωστός για την έρευνά του στην ανάλυση της συμπεριφοράς και τη νομισματική ιστορία και θεωρία, και για την πολυπλοκότητα της σταθεροποιητικής πολιτικής. Ως ηγέτης της Οικονομικής Σχολής του Σικάγο και των μονεταριστών και υπέρμαχος του φιλελευθερισμού, επηρέασε πάρα πολύ τις ερευνητικές κατευθύνσεις του επαγγέλματος των οικονομολόγων. Στους ακαδημαϊκούς κύκλους ήταν γνωστός για την συνεισφορά του στην μακροοικονομία, οικονομική ιστορία και στατιστική. Στους ευρύτερους κύκλους ήταν γνωστός ως μεγάλος υπέρμαχος της οικονομικής και κοινωνικής ελευθερίας.