"Be like a duck. Calm on the surface, but always paddling like the dickens underneath."
Sir Michael Caine (born Maurice Joseph Micklewhite - 14 March 1933) is an English actor and author. Renowned for his distinctive South London accent, Caine has appeared in over 115 films and is regarded as a British film icon.
He made his breakthrough in the 1960s with starring roles in a number of acclaimed British films, including Zulu (1964), The Ipcress File (1965), Alfie (1966), for which he was nominated for an Academy Award, The Italian Job (1969), and Battle of Britain (1969). His most notable roles in the 1970s included Get Carter (1971), Sleuth (1972), for which he earned his second Academy Award nomination, The Man Who Would Be King (1975), and A Bridge Too Far (1977). He achieved some of his greatest critical success in the 1980s, with Educating Rita (1983) earning him the BAFTA and Golden Globe Award for Best Actor. In 1986, he received an Academy Award for Best Supporting Actor for his performance in Woody Allen's Hannah and Her Sisters.
He enjoyed a career resurgence in the late 1990s, receiving his second Golden Globe Award for his performance in Little Voice in 1998 and receiving his second Academy Award for Best Supporting Actor for The Cider House Rules the following year. Caine played Nigel Powers in the 2002 parody Austin Powers in Goldmember and Alfred Pennyworth in Christopher Nolan's The Dark Knight Trilogy. He appeared in several other of Nolan's films including The Prestige (2006), Inception (2010), and Interstellar (2014).
Caine is one of only two actors nominated for an Academy Award for acting in every decade from the 1960s to 2000s. In 2000, Caine was knighted by Queen Elizabeth II in recognition of his contribution to cinema.
//
"Πρέπει να είσαι σαν την πάπια: ήρεμος στην επιφάνεια και να κωπηλατείς σαν τρελός από κάτω."
Ο Σερ Μάικλ Κέιν (14 Μαρτίου του 1933) είναι Βρετανός ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, βραβευμένος με ύψιστες τιμητικές διακρίσεις. Εγκατέλειψε το σχολείο στα 15 του έπειτα από μια κάκιστη πορεία, κάνοντας περιστασιακές δουλειές, πριν καταταγεί στο βρετανικό στρατό και υπηρετήσει στη Γερμανία και στον πόλεμο της Κορέας. Όταν επέστρεψε στην Αγγλία έπιασε δουλειά σε θέατρο του Σάσεξ σαν βοηθός του διευθυντή σκηνής. Μετά πέτυχε να μετάσχει σε μερικές παραστάσεις του "Carfax Theatre", όπου απέκτησε τις πρώτες του θεατρικές εμπειρίες επί σκηνής
Έλαβε μέρος σε περισσότερες από 100 τηλεοπτικές παραγωγές συνεργαζόμενες με βρετανικές εταιρείες θεάματος και τελικά έπαιξε στο εμβληματικό έργο "Ζουλού" (1964), όταν κέρδισε την παγκόσμια προσοχή ερμηνεύοντας εξαιρετικά το ρόλο ενός αριστοκράτη αξιωματούχου. Ωστόσο, η ερμηνεία του ως Χάρι Πάλμερ στην ταινία "Απόρρητος Φάκελος Ίπκρες" του 1965 και "Άλφι, ο Σατράπης" (1966) ήταν εκείνες που του χάρισαν την καθιέρωση. Αξιοσημείωτες ήταν οι παρουσίες του καθόλη τη διάρκεια της δεκαετίας του '60 έως ακόμη και τις αρχές του '00, με έργα όπως τα "Η Κλέφτρα" (1966), "Αποστολή στο Βερολίνο" (1966), "Βρόμικο Παιχνίδι" (1969), "Η Μάχη της Αγγλίας" (1969), "Ληστεία αλά Ιταλικά" (1969), "Πολύ αργά για Ήρωες" (1970), "Συλλάβετε τον Κάρτερ" (1971) κ.α. Το 1972 εμφανίστηκε πλάι στο θρύλο του βρετανικού θεάτρου Λόρενς Ολίβιε στην ταινία του Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς "Σλουθ", που βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό του Άντονι Σάφερ. Το 1975 πραγματοποίησε ακόμη, μια εντυπωσιακή παρουσία με συμπρωταγωνιστή το Σον Κόνερι στο μνημειώδες "Ο Άνθρωπος που θα Γινόταν Βασιλιάς" του Τζον Χιούστον.
Ξεχώρισε με τη συμμετοχή του στο βραβευμένο "Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα" (1983), τιμήθηκε με βραβείο Όσκαρ στο "Η Χάνα και οι Αδελφές της" του Γούντι Άλεν (1986), αλλά και αρκετά μεταγενέστερα, εντυπωσίασε στα έργα "Γλυκιά Φωνή" (1998) και "Θέα στον Ωκεανό" (1999) (όπου έλαβε το δεύτερό του βραβείο Όσκαρ). Έλαβε την τελευταία του υποψηφιότητα για βραβείο Όσκαρ το 2002 για την ταινία "Ο Ήσυχος Αμερικανός". Τυγχάνει να συγκαταλέγεται μεταξύ των δυο στα χρονικά ηθοποιών οι οποίοι έχουν προταθεί σαν υποψήφιοι των βραβείων Όσκαρ κάθε δεκαετία από το 1960 και μετά.
0 σχόλια: